Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

donderdag, december 20, 2012

Hartelijke helderheid (Stel je voor)

Kinderen kunnen het tot vervelens toe: ‘Waarom?’ vragen. Gelukkig houden ze daar ook weer mee op. En als het op vierjarige leeftijd nog niet over is, dan zorgt de basisschool daar wel voor. Want in de Cito-toets is geen ruimte voor ‘Waarom?’ Te moeilijk! Daar draait het om ‘Daarom!’. En weg was de onbevangenheid. Maar dan wordt het crisis. En zijn er ongebruikelijke oplossingen nodig. Maar daar hebben we niet voor doorgeleerd. Onze creativiteit hebben we opgeborgen. Want op school begreep je: ‘Kop houden! Gekke vragen, daar schiet ik hier niets mee op.’ Maar in Den Haag weten ze het inmiddels ook niet meer, en willen ze er graag van af. Na de kaasschaaf is er het nu decentraliseren. Een geweldige kans om het ondenkbare te denken. Door opnieuw te leren ‘Waarom?’ te vragen. Leuker misschien: ‘Hoezo?!’ Klinkt wat lekkerder. En maak je borst maar nat. Want je loopt aan tegen allerlei ‘Kan niet, mag niet!’ – in jezelf, en om je heen. De eerste vraag bij elke publieke taak is: ‘Waarom is de overheid hier überhaupt voor verantwoordelijk?’ En: ‘Wie zegt dat eigenlijk? Wie heeft dit ooit verzonnen?’ En vragen als: ‘Het gaat nu van het rijk naar de gemeenten. Waarom kan het dan niet van de gemeente naar de buurt? Of van de buurt naar de straat? Of naar families en gezinnen? Of naar burgers onder elkaar?’ Want hoe ging het ooit? Voor die 20e eeuw, waarin we alles maar naar boven stuurden? Ooit kwam het van beneden. In de Gouden Eeuw – toch geen slechte tijd? en thuis bij Jan Steen, was het best gezellig – lag de WMO niet bij Den Haag of bij de gemeenten, maar bij de mensen zelf, bij de mensen onderling. Hetzelfde gold voor de jeugdzorg, en het onderwijs, etc. De vraag is: kun je anders kijken, iets anders zien dan hoe het hoort? Stel, je komt heel stoer van Mars. Wat zie je dan? Heel veel goedbedoelde bemoeizucht, en gepamper. Stel, je komt heel zacht van Venus. Wat zie je dan? Een heleboel liefdeloos gezorg en mechanisch gedoe. Maar stel, je komt van... de zon. Stralend – je bent krachtig èn liefdevol, tegelijk. Hoe zou je dan doen? Misschien wel zoals een kredietbaas bij de Triodos Bank, die tegen een klant zei: ‘Ik hou van jou, en daarom krijg je geen krediet.’ Het kan. Met een heldere kop, vanuit een gouden hart. Die hartelijke helderheid, dat hebben we nodig. Dan kan die oude wereld, van pappen en nathouden, op 21 december vergaan. Gesproken column bij Reuring!Café, 19 december 2012

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More