Geen idee

Soms denk ik wel eens: Het lijkt me heerlijk om onbewust onbekwaam te zijn. Gewoon geen idee hebben. Lekker makkelijk. Al dat gedoe met je van van alles de hele dag bewust zijn, en ook nog van steeds meer... Tot ik me realiseerde: Maar ik ben onbewust onbekwaam! Want ik heb werkelijk geen idee van de complexiteit van het leven. Niet van mijn eigen leven en andermans leven, niet van het leven op deze wereld en van het leven in onze kosmos. Hmm, dat weet ik dan toch wel weer... Want stel je bijvoorbeeld voor, dat het echt waar is dat de wereld waarin wij leven uit elf dimensies zou bestaan. Elf! Want dat beweert de snaartheorie. Ik kan me er werkelijk geen voorstelling van maken. Eén dimensie meer dan de dagelijkse dimensies is voor mij al way out. Robbert Dijkgraaf probeert dat wel. Het is zijn werk, en zijn passie. Maar hij is ook gefascineerd door wat hij níet weet. En dat je dat ook weer niet weet! ‘Je weet niet eens dat je het niet weet,’ zoals dat noemt. 'Unknown unknowns.' Okee, toch bewust onbekwaam. Beter.

Posted in: