Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

donderdag, september 04, 2008

Het geweld van 9/11



Laatst hadden mijn vrouw en ik gedoe. Het ging als volgt. Zij was zomaar ineens boos op mij. Ik voelde mij aangevallen. Logisch, want zij deed zomaar, ineens, boos, tegen mij!

Ik doe boos terug:
Waarom doe je zo boos?!
Waarom ik boos doe? Waarom deed jij zo boos?!
Huh..? Ik deed niet boos!
Je deed wel boos!
Etc etc

Wat bleek? Zonder het in de gaten te hebben had ik verontwaardigd gedaan tegen haar. Op een bozige toon iets gezegd. Verwijtend, aanvallend. Daar reageerde zij op: boos. Mijn eigen toon had ik niet gehoord, die van haar des te meer. Resultaat: ruzie. Een vorm van geweld.


Het begint met een toon. Onaardig, niet vriendelijk. De ander ervaart een aanval: Waar heb ik dit aan verdiend? En verdedigt zich. Met een tegenaanval - die jij weer opvat als een verrassingsaanval. Zomaar... ineens! Dus jij denkt ook: Waar heb ik dit aan verdiend? En dan heb je een ruzie waarin je allebei denkt dat de ander begonnen is.

Het doet denken aan 11 september. Na de aanslagen op de Twin Towers voelde Amerika zich aangevallen. Zomaar, ineens. Alle reden om terug te slaan. 'Revenge!' werd geschreeuwd. Maar waren de aanslagen nou een aanval, of een tegenaanval? Kwam 9/11 uit de lucht vallen, of was er iets aan vooraf gegaan?

Veel Amerikanen vroegen zich hardop af: 'Why do they hate us?' Mark Hertsgaard, een Amerikaanse onderzoeksjournalist trok met die vraag de wereld in. Een eenduidig antwoord kon hij niet vinden. Tot hij weer thuis was en het vroeg aan een pakjesbezorger: 'Why do they hate us?' 'Because we're rich and arrogant' was het antwoord. Onderzoek klaar.

Misschien heeft Amerika niet altijd in de gaten hoe onaardig het zich vaak gedraagt. Met grote cowboylaarzen door de wereld stappen. Zich machtig en superieur gedragen. Geen idee wat het aanricht. Maar wel verbaasd over de boosheid die het oproept en tegenkomt. En daar dan boos over wordt. Ervan overtuigd dat de ander begonnen is...

Dat zou een bijdrage aan de wereldvrede kunnen zijn: ophouden met boos doen tegen anderen. Vanuit het besef dat het allemaal geweld is. Geweld dat je bovendien vroeg of laat terugkrijgt. Net als Amerika. Geweld komt niet uit de lucht vallen. Het begint ergens. Ben je het zat om in die geweldsspiraal te zitten? Stap eruit. Probeer een dag vrij te zijn van geweld. Bijvoorbeeld op 11 september.

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More